سخته خیلی سخت این روزها

امشب دخترها و سنجد با التماس بهم میگفتن توروخدا یک راهی برای نجات ما پیدا کن دیگه خسته شدبم 

واقعا نمی‌دونم چیکار کنم ؟! زندانی شدیم و بدبختی اینجاست هم شکنجه روحی میشیم هم شکنجه جسمی و هیچ راهی هم نیست 

۲۸ مارس تولد دختر فرفری من بود فرشته زیبایی های من براش تولد گرفتم دوستان محدود اینجا رو دعوت کردم به بچه ها گفتم هیچ خرید ی نیست فقط کیک بزا فرفری و لباس براش و شام برا محدود آدم‌هایی اینجا می شناسیم 

آخر شب میخواستم پست و استوری بزارم مردک‌روانب میگه چشم میزنند دروغ میگه شما نمیشناسید این از حسادتش هست چطور برا بقیه چشم نمیزنند برا این بچه رو میزنند ؟ 

منم پست گذاشتم تو اینستا و صبح قبل اینکه ببینه آرشیو کردم که اکر‌روزی بچم گفت برا بچگی من چیکار کردی حرفی برای گفتن داشته باشم 

پسر کوچولوی من چند روزی دوباره توجه و‌تمرکز نداره دوباره حالش بد تقصیر این مرتیکه اما باز جیغ داد میکنه برای ما 

امشب واقعا میخواستم بکشمش فقط کشتنش که دیگه نجاتمون میده و آروم میکنه مارو 

چقدر دیگه صبر کنم چقدر ؟؟؟ خدایا نمیشنوی؟ خدایا تاکجا میخواهی جلو بری ؟!!!! 

شب قدر دبشن بود با التماس ازش راهی خواستم برای نجات چرا نجات نمیده واقعا چرا من و بچه ها دیکه خسته شدبم اینها چند تا نوجوان و بچه کوچیک هستند که حق زندگی خوب رو دارند نه زندگی با این روانی 

چرا هیچ جا صدای  مارو نمی شنون ؟؟؟؟